Sunday, November 24, 2013

ఒక వీరుని స్మృతిలో


అప్పుడే రెండేళ్లయిందా
ఒక వసంత కాల మేఘ గర్జన
నేలకొరిగి రెండేళ్లు దాటి పోయ్యింది
ఒక కిరాతక హత్యని
చడీ చప్పుడూ లేకుండా
చీకటి చరిత్రలో కప్పెట్టి రెండేళ్లు దాటి పోయింది.
మూతికంటిన నీ నెత్తురుని
చీలికల నాలుకతో నాకేసి
ఏమీ తెలియనట్టే,
పచ్చి సాధు జంతువు వలెనే
ఫోజులు కొడుతూ
కొత్త పన్నాగాలు పన్నుతుంది
తోడేలు రాజ్యం.

ఏమీ మారలేదు మీసాలన్నా..!!

నీ నినాదంలో గొంతు కలిపి
నిన్ను నమ్మించి నిలువునా కూల్చిన
దాని నిజ రూపం
నిన్ను చంపిన వాడికి
భుజకీర్తులు తొడిగిన నాడే బయటపడింది.
నాటి నుంచి మళ్లీ పాత కథే
ముప్పై ఏళ్ల నాడు దేశభక్తులన్నవాడు చేసిన ద్రోహమే
నాటి నిర్బందమే నేల నలు చెరగులా
జంగల్ మహల్ లో నెత్తుటి వాన కురుస్తూనే ఉంది
గడ్చిరోలి నెత్తురోడుతూనే ఉంది
మొత్తంగా దండకారణ్యంపై
ఇనుప డేగ రెక్కల చప్పుళ్లు
మృత్యు నినాదాలై మార్మోగుతూనే ఉన్నయ్

నిన్ను పోరుబాటలోకి తెచ్చిన
తెలంగాణా సాకారమైనా
రెండు లక్షల గిరిజనాన్ని
జల సమాధి చేసేందుకు
కోరలు సాచి నిలుచున్నది పెట్టుబడి.
ఢిల్లీలో ఇన్నాళ్లూ
వృద్ది రేటు జపం చేసిన గారడీ గాళ్లు
ఇప్పుడు మాంద్యం లెక్కలకి ముసుగులేసి
మాయ జేస్తున్నరు.
దోపిడీకి కొత్త దారులనెతుకుతున్నరు
ఖనిజాలని అమాంతం మింగేందుకూ..,
రైతుని ఎఫ్డీఐ అంగట్లో అమ్మేందుకు.

అప్పటికీ ఇప్పటికీ మారనిదొక్కటే
మీసాలన్నా...
పేదోని కడుపులో ఆకలి
పెద్దోని పర్సులో ఆకలి

--శ్రీ

Sunday, September 8, 2013

శ్రీ || ప్రేమ లేఖ ||

నేస్తమా
నిజంగా ఇప్పుడు నిజాలే మాట్లాడాలంటే,
జరిగినవో, అలా అని భ్రమించినవో
ఏవైతేనం
ఆ సమయాలని, సందర్బాలని
క్షణం కూడా వదలకుండా పోస్టుమార్టం చేస్తే..
ఎన్ని వేలవుతాయో మరి...,

(లెక్కలకి దూరమై చాన్నాళ్లయింది
పన్నెండేళ్ల కాలమంటే...ఖచ్చితంగా కొన్ని లక్షలుండవూ...)

నిజంగా ఇప్పుడు నిజమే చెబుతున్నా...
నిజమేనేమో...నీ అందానికే ఆకర్షితుణ్ణయ్యానేమో...
నీ పెదాలపైనే కాదు, కళ్లలో సైతం
విరిసే చిరునవ్వుల పూల తోటల్లోనే
దారి తప్పానేమో...
ఆ వెన్నెల రాత్రి
నిజం లాంటి కలేదో వెంబడిస్తే
కాళ్లకి కళ్లు మొలిపించుకుని
దిక్కులనీ, దూరాలనీ దిక్కరించి
నీ ఉనికి కోసం వెతికానేమో.
ఇదంతా నిజంగా వ్యామోహమే కావచ్చు.
అపరిపక్వ ఆలోచనల ఆకర్షణ,
కొన్ని హార్మోన్ల ప్రభావం, మరికొన్ని కాలానుగత
జీవక్రియల ఫలితమే కావచ్చు.

కానీ నేస్తం
ఒక ఆశ సమూలంగా నేల కొరిగాక కూడా
ఒక స్వప్నం శిథిలమయ్యాక కూడా
ఒక నిజం నిర్దయగా నా హృదయాన్ని
హత్య చేసిన తరువాత కూడా
నిజమే చెబుతున్నా నేస్తం
నిన్ను మించిన అందాన్ని ఇప్పటికీ నేనురుగను.

బహుషా...
ఇదీ ఒక మానసిక రోగం కావచ్చు.
వంశీని అడగాలి...
వైద్య పరిభాషలో దీని పేరేంటో...
వెలుగులనీ, వెన్నెలనీ
సవ్వడినీ, చిరునవ్వులనీ నిషేదించి
జ్ఞాపకాల మందుపాతరలని
వర్తమానంలో నిత్యం పేల్చుకుంటా
జీవితానికి సరిపడా దిగులుని
మనుసులో పోగు చేసుకుంటూ
కలల కళేబరాలతో కాపురం చెయ్యడాన్ని
నీ కోసం బాద పడడాన్ని కూడా
వ్యసనంగా మార్చుకోవడాన్ని
ఏమంటారో అడగాలి.

ఏది ఏమైనా ఒక్కటి మాత్రం నిజం.
నిన్ను మరువడమన్నది అసంభవం.
దానిని మాయరోగ మంటావో
మరోటంటావో నీ ఇష్టం.
--శ్రీ