మౌనపుటెడారి

నా మదిలో మౌనపుటెడారి లో
అనంతమైన ఇసుక రేణువుల్లా
చుట్టూ అన్నీ మృత ఙ్ఞాపకాల దిబ్బలు.

కొన్ని ఇంకా చావలెదు
కొన ప్రాణం తో కొట్టుకుంటున్నయ్
అయ్యో అని అటు పరుగెట్టబోతే
కొన్ని నా కాళ్ళ కిందే చస్తున్నయ్.

దిక్కులన్ని ఏకమైనట్టు
ఎటు చుసినా అవే
అన్నిటిని తడుముకుంటూ
కన్నీళ్ళ తర్పణమిస్తూ
అసంకల్పిత గమనం తో
ఎటు పోవాలో తెలీక
అలా సాగిపోతుంటే
వున్నట్టుండి సుడులు తిరుగుతూ
రేగుతున్న ఇసుక తుఫాను
నన్ను తమతోనే కప్పెట్టాలని
తమలో కలిపేసుకొవాలని...

పోరాటానికలవాటైన ప్రాణమేమో
చావటానికంగీకరించట్లా
అప్పుడ్ప్పుడు దూరం గా
కనిపించే ఒక చిన్న వెలుగు
సాంతం చావని ఆశ లా..
ఒంట్లో శక్తినంతా పోగు చేసుకుని
మళ్ళీ పరుగు..

పరుగెత్తీ, పరుగెత్తీ
సూర్యుడి తో పాటు
నేనూ సొమ్మసిల్లుతున్నా.
రాతిరి నల్ల దుప్పటి
నిండా కప్పుకున్నాక
ఆ మృత ఙ్ఞాపకాల్లో కొన్ని
దెయ్యాలై లేచి నన్ను
తమ ఒళ్ళో లాలిస్తున్నయ్.
నా చెంపలపై కన్నీటి చారికల
ఆనవాళ్ళు చెరుపేస్తున్నయ్.
-------------------------------------